1. ประเมินสภาพบ้านและสิ่งแวดล้อมที่ผู้ป่วยจะต้องไปอยู่ภายหลังออกจากโรงพยาบาล 
2. จัดกลุ่มให้กับญาติและผู้ป่วยได้แสดงออกถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้น ถ้าผุ้ป่วยต้องกลับไปอยู่กับครอบครัว ซึ่งจะทำให้เราทราบว่าอะไรคือปัญหา ความคับข้องใจ ความกลัว รวมถึงแผนการในอนาคตของผู้ป่วยและญาติ 
3. เตรียมความพร้อมของผู้ป่วยโดยการกระตุ้นให้ผู้ป่วยพัฒนาวิธีการจัดการกับจริง ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นจากอุปสรรคต่างๆ ทั้งทางสถาปัตยกรรม และเจตคติของบุคคล โดยการใช้วิธีการหรือบอกผู้ป่วยล่วงหน้าถึงปัญหาต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น
4. นำผู้ป่วยกลับสู่สถานการณ์ เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้แสดงทักษะต่างๆที่เรียนรู้มาในขณะที่อยู่ในโรงพยาบาลกับสถานการณ์หรือสิ่งแวดล้อมจริง
5. ประยุกต์ ดัดแปลง อุปกรณ์ต่างๆที่จำเป็นในการดำรงชีวิตของผู้ป่วย
6. ให้คำแนะนำกับญาติในการปรับเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมทางสถาปัตยกรรม การจัดวางวัสดุ อุปกรณ์ในบ้าน ถ้าสิ่งเหล่านั้นเป็นอุปสรรคต่อการช่วยเหลือตนในการทำกิจกรรมต่างๆของผู้ป่วย
7. ตรวจสอบว่าคำแนะนำในการปรับเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมที่ให้ไปนั้น ญาติสามารถทำได้ตามคำแนะนำหรือไม่
8. ในกรณีที่ญาติไม่เต็มใจให้มีการปรับเปลี่ยนสิ่งแวดล้อที่เป็นอุปสรรคต่อการช่วยเหลือตนเองของผู้ป่วย นักกิจกรรมบำบัดจะต้องสอนวิธีการที่ญาติจะต้องให้ความช่วยเหลือดูแลการทำกิจกรรมนั้นอย่างถูกวิธี
9. เขียนรายงานต่อทีมรักษา เพื่อประชุมตกลงร่วมกันเกี่ยวกับแผนการณ์ในนการจำหน่ายผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาล รวมถึงพิจารณาให้ความช่วยเหลือในด้านอื่นๆ
10. ติดตมผลของการกลับเข้าสู่ครอบครัว ชุมชน เป็นระยะ เพื่อตรวจเช็คดูความสำเร็จหรือมีปัญหาใดเกิดขึ้นเพิ่มเติม
11. ประสานงานกับองค์กรต่างๆในชุมชนเพื่อให้การส่งเสริม ป้องกันและคงไว้ซึ่งการมีสุขภาพที่ดีแก่คนในชุมชน

ที่มา : สุภาพร ชินชัย, วรรนิภา บุญระยอง และ จนัญญา ปัญญามี (2543)หลักเบื้องต้นทางกิจกรรมบำบัด.

เชียงใหม่ : ภาควิชากิจกรรมบำบัด คณะเทคนิคการแพทย์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

Advertising Zone    Close